Pomnik niewinnych ofiar czy raczej symbol nienawiści?

Zwolennicy tego dzieła uważają jego drastyczną formę za usprawiedliwioną, na Wołyniu działy się przecież potworne rzeczy.

Ale to akurat takiej formy nie usprawiedliwia, ponieważ będzie ona prowadziła do jeszcze bardziej drastycznych reakcji.

Po obu stronach granicy kilka pomników zostało już zniszczonych...

Właśnie! I tak może być w nieskończoność. „Toruński” pomnik rzezi wołyńskiej nie będzie pierwszym, jaki w Polsce stanie, żaden z jego poprzedników nie budził jednak tylu kontrowersji. Jest artystycznie brzydki. Jego konsekwencje dla relacji polsko-ukraińskich będą druzgocące. Prawdopodobnie ma on u oprawców wywołać poczucie winy, wszystkie badania psychologiczne pokazują jednak, że to tak nie działa. Potomkowie narodu, który wydał jakąś grupę oprawców, nie czują się winni. U obecnego pokolenia bardzo trudno jest wywołać zbiorowe poczucie winy. To dotyczy m.in. Polaków i ich stosunku wobec Żydów w czasie wojny. Dzisiejsze dzieci czy wnuki nie wiedzą, czy ich dziadek wydał jakiegoś Żyda, czy ich majątek jest zagrabionym mieniem żydowskim. O takie rzeczy się nie pyta i takich informacji nie ma. Z Ukraińcami jest podobnie. Wnukowie nie wiedzą, co ich dziadkowie robili w czasie wojny, więc wzbudzenie w nich poczucia winy jest nierealistyczne. Poza tym, jeżeli nawet takie poczucie winy uda się wzbudzić, to wyniki badań psychologicznych pokazują, że wcale nie prowadzi to do polepszenia relacji między dwoma grupami. Jeżeli człowiek czuje się winny, stara się nieprzyjemnego uczucia jak najszybciej pozbyć, np. poprzez jakieś materialne zadośćuczynienie potomkom ofiar, ale będzie też unikał kontaktów z nimi w przyszłości. Zupełnie inną emocją, która działa pozytywnie, jest żal z powodu tego, że jakieś wydarzenie miało kiedyś miejsce. To sprzyja nawiązywaniu kontaktów, a nam powinno na nich zależeć. Moim zdaniem, bez niepodległej Ukrainy nie będzie wolnej Polski.