Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że w nocy 4 sierpnia w wieku 89 lat odszedł od nas Profesor Jan Strelau.
Jan Strelau urodził się w 1931 r. w Gdańsku. W latach 1953–1958 studiował psychologię na UW. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę na macierzystym wydziale jako asystent. Stopień doktorski uzyskał w 1963 r., a pięćlat później – habilitację na podstawie monografii Temperament i typ układu nerwowego. Tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1976 r., zaś w 1979 r. został dyrektorem Instytutu Psychologii, którym kierował do 1981 r. W 1982 r. otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego naUW. Był organizatorem i wieloletnim kierownikiem Katedry Psychologii Różnic Indywidualnych na Wydziale Psychologii UW oraz Interdyscyplinarnego Centrum Genetyki Zachowania UW. Po przejściu na emeryturę podjął pracę w SWPS w Warszawie,w której przez wiele lat był prorektorem. Członek rzeczywisty PAN i jej wiceprezes, członek Akademii Europejskiej (AcademiaEuropaea) oraz członek korespondent Fińskiej Akademii Nauk. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego oraz Państwowego Uniwersytetu Nauk Humanistycznych w Moskwie. Należy do wielu międzynarodowych towarzystw naukowych, w latach 1996–2000 był m.in. wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Unii Nauk Psychologicznych. Jest twórcą regulacyjnej teorii temperamentu. Opublikował około 200 prac, w tym 31 książek, których jest autorem, współautorem lub redaktorem naukowym. Do najbardziej znaczących należą monografie: Temperament, Personality, Activity (1983, wyd. pol.:Temperament, Osobowość, Działanie, 1985) oraz Temperament: A PsychologicalPerspective(1998, wyd. pol.:Psychologia temperamentu, 1998). Był także redaktorem naukowym i współautorem 3-tomowego podręcznika: Psychologia: podręcznik akademicki (2000), a następnie 2-tomowego, całkowicie zmienionego podręcznika o tym samym tytule (2008, współautorstwo: Dariusz Doliński). Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in. nagrodę Fundacji Humboldta (1990) i Towarzystwa Maxa Plancka (1992) za wybitne osiągnięcia w zakresie badań nad osobowością oraz „New Europe Prize 1997” za zasługi w obszarze kształcenia akademickiego i badań naukowych.Za opracowanie oryginalnej, polskiej teorii temperamentu Fundacja na rzecz Nauki Polskiej przyznała mu nagrodę zwaną Polskim Noblem. Za monumentalne dzieło Różnice indywidualne (2015), będące podsumowaniemjego ponad 50-letniej działalności, otrzymał nagrodę specjalną – Teofrast Superstar, przyznawaną przez czasopismo „Charaktery”.